Daar hoort wel veel huiswerk bij. Voor de komende les moesten we een sfeerverslag schrijven, een genre waar ik helemaal geen ervaring mee heb. De nadruk moet liggen op de sfeer en beleving van een bijeenkomst naar keuze. Ik ging voor het Smartlappenfestival. Zie hieronder het resultaat.
Bloed, zweet en tranen
Utrecht lalt mee tijdens Smartlappenfestival
Door Marieke Hoppenbrouwers
Langs de Oude Gracht overheerste vrijdagavond de hoempapa-beat. Zo’n veertig kroegen in de stad bieden dit weekend in het kader van het Smartlappenfestival een podium aan het Nederlandse levenslied.
Normaal gesproken klinkt in grand café Quignon housemuziek, nu staat het kleurrijk uitgedoste
kwartet ‘Alle 13 jaanke’ op het podium. Twee ordinaire stadse meiden, zwaar opgemaakt en in legging richten zich tot de vrouwen in de kroeg. Ciska Sigaret kijkt verveeld voor zich uit terwijl ‘Je loog tegen mij’ wordt ingezet. Twee Brabantse muziekanten met hawaii-shirts en blonde pruiken proberen de show naar hun hand te zetten, maar de plat-sprekende meiden geven ze geen strobreed.Het maakt allemaal deel uit van de act maar het publiek in de stampvolle kroeg gaat er nog niet in mee. Het vaste jonge vrijdagavondpubliek kijkt verdwaasd om zich heen. Een jongen maakt zich druk om de bondkraag van zijn jas waar bier overheen is gemorst. Mensen staan te dicht op elkaar gepakt. Tijd om ergens anders te gaan kijken.
Het trendy cafeetje Toque Toque barst ook uit zijn voegen. De muziek staat hard en het café heeft rondom ramen dus de rokers buiten kunnen het optreden van Sjarrel en Sjaan letterlijk volgen. Binnen is de sfeer gemoedelijk. Het publiek van dertigers is gekomen voor de
levensliederen van het Utrechtse duo en zingt uit volle borst mee.Sjarrel en Sjaan zingen de Nederlandse klassiekers mee met een geluidsband, maar daar zit niemand mee. Hazes, Bauer, Froger, Alberts, St. Claire, ze passeren allemaal de revue. Echte tranentrekkers zitten er echter nauwelijks bij. Sjarrrel wiegt vrolijk zijn heupen op de maat van ‘Maak me gek’.
Onderweg naar huis passeer ik de Quignon. Zeker de helft van het publiek dat er eerder stond, is ervandoor, maar het feest is nu pas echt losgebarsten. Nog even binnen kijken dan.
Alle 13 jaanke zet ‘Bloed, zweet en tranen’ van Hazes in. Het publiek buldert mee. De band maakt een uitstapje naar Engelstalig: ‘Are you kidding me?’ valt goed in de smaak. “Mag ik ook een Engels liedje zinge?” vraagt Ciska. “Met een daansje erbij.” Prompt wordt de vogeltjesdans ingezet.
Later wordt er nog wat promotiemateriaal uitgedeeld: bloemetjeszakdoeken met de bandnaam erop. Die zouden van pas moeten komen bij de tranentrekker ‘Dr. Bernard’. Met lange, maar toonvaste uithalen wordt het lied ten gehore gebracht. Bij deze melige versie wordt echter geen traan gelaten. Het Smartlappenfestival is levensliederen met een dikke knipoog.
