Smartlappenfestival

Voor mijn werk volg ik een cursus journalistiek. Ik ben nu al zo'n drie jaar redacteur, maar heb nooit een opleiding in die richting gevolgd. Ik vond het toch wel belangrijk wat meer bagage te hebben en daar was mijn baas het gelukkig mee eens, vandaar: cursus journalistiek.

Daar hoort wel veel huiswerk bij. Voor de komende les moesten we een sfeerverslag schrijven, een genre waar ik helemaal geen ervaring mee heb. De nadruk moet liggen op de sfeer en beleving van een bijeenkomst naar keuze. Ik ging voor het Smartlappenfestival. Zie hieronder het resultaat.

Bloed, zweet en tranen
Utrecht lalt mee tijdens Smartlappenfestival

Door Marieke Hoppenbrouwers
Langs de Oude Gracht overheerste vrijdagavond de hoempapa-beat. Zo’n veertig kroegen in de stad bieden dit weekend in het kader van het Smartlappenfestival een podium aan het Nederlandse levenslied.

Normaal gesproken klinkt in grand café Quignon housemuziek, nu staat het kleurrijk uitgedoste kwartet ‘Alle 13 jaanke’ op het podium. Twee ordinaire stadse meiden, zwaar opgemaakt en in legging richten zich tot de vrouwen in de kroeg. Ciska Sigaret kijkt verveeld voor zich uit terwijl ‘Je loog tegen mij’ wordt ingezet. Twee Brabantse muziekanten met hawaii-shirts en blonde pruiken proberen de show naar hun hand te zetten, maar de plat-sprekende meiden geven ze geen strobreed.

Het maakt allemaal deel uit van de act maar het publiek in de stampvolle kroeg gaat er nog niet in mee. Het vaste jonge vrijdagavondpubliek kijkt verdwaasd om zich heen. Een jongen maakt zich druk om de bondkraag van zijn jas waar bier overheen is gemorst. Mensen staan te dicht op elkaar gepakt. Tijd om ergens anders te gaan kijken.

Het trendy cafeetje Toque Toque barst ook uit zijn voegen. De muziek staat hard en het café heeft rondom ramen dus de rokers buiten kunnen het optreden van Sjarrel en Sjaan letterlijk volgen. Binnen is de sfeer gemoedelijk. Het publiek van dertigers is gekomen voor de levensliederen van het Utrechtse duo en zingt uit volle borst mee.

Sjarrel en Sjaan zingen de Nederlandse klassiekers mee met een geluidsband, maar daar zit niemand mee. Hazes, Bauer, Froger, Alberts, St. Claire, ze passeren allemaal de revue. Echte tranentrekkers zitten er echter nauwelijks bij. Sjarrrel wiegt vrolijk zijn heupen op de maat van ‘Maak me gek’.

Onderweg naar huis passeer ik de Quignon. Zeker de helft van het publiek dat er eerder stond, is ervandoor, maar het feest is nu pas echt losgebarsten. Nog even binnen kijken dan.

Alle 13 jaanke zet ‘Bloed, zweet en tranen’ van Hazes in. Het publiek buldert mee. De band maakt een uitstapje naar Engelstalig: ‘Are you kidding me?’ valt goed in de smaak. “Mag ik ook een Engels liedje zinge?” vraagt Ciska. “Met een daansje erbij.” Prompt wordt de vogeltjesdans ingezet.

Later wordt er nog wat promotiemateriaal uitgedeeld: bloemetjeszakdoeken met de bandnaam erop. Die zouden van pas moeten komen bij de tranentrekker ‘Dr. Bernard’. Met lange, maar toonvaste uithalen wordt het lied ten gehore gebracht. Bij deze melige versie wordt echter geen traan gelaten. Het Smartlappenfestival is levensliederen met een dikke knipoog.

Nieuwe laarsjes

Na weken orienteren heb ik eindelijk de perfecte witte laarsjes gevonden.



Mega cute.

Bloemencorso in Zundert

De laatste zondag van september was weer het jaarlijkse bloemencorso in Zundert. Na een paar jaar van andere verplichtingen kon ik er dit jaar weer bij zijn. En daar was ik blij om want ik heb een heleboel mooie herinneringen aan dit evenement. Weken achter elkaar spendeerde ik elke vrije avond in de corsotent: eerst papier mache plakken, daarna bloemen plukken, van spijkers voorzien en de laatste drie dagen moeten al die bloemen stuk voor stuk met de hand op de wagen worden geprikt.

Dit jaar maakte 'mijn' buurtschap, de Veldstraat, een wagen met de titel 'Boerendans.


En dit is het stukje waar wij zaterdagavond een paar uur aan bezig zijn geweest.

We kregen de elfde plaats van de negentien mededingers. Niet zo goed dus.

Dit was 'Wolf!' de wagen van buurtschap Klein-Zundert, waar mijn neefjes uren werk in hebben gestoken. Die kreeg de tiende plaats, ietsje beter dus.


De wagen van de buurtschap waar Becky bij helpt, De Berk, had de illustere naam 'Tuin der Lusten'. Hij kreeg de derde plaats, dus Becky was helemaal blij.



De terechte winnaar was 'Booming City' van Helpt Elkander. Heel indrukwekkend en innovatief (met led-verlichting in de wagen verwerkt).

Having Parents (In Law) over for Dinner

Crying my eyes out
stupid onions

Taters in the oven

A classic but tres chique: tomatoes stuffed with Dutch shrimp.
That stuff has gotten expensive!

Le piece de resistance...








home made tiramisu.


Bring it on, I'm ready! ;)

Kroymans Weekend

Wow, it's been a while. Time for a bit of catching up.

The last weekend of August we had quite an adventure. It was PB's work's yearly cabrio weekend. And it's just as cool as it sounds. But this year, it also got steaming hot...

Friday night PB came home with 'his' convertible: a bright blue Alfa Romeo Spider with a 3.2 liter V6 engine. Awesome! So Saturday we decided to take it for a spin. First, we dropped by at Hester's place. She told me she'd never driven a convertable, so we did our good deed for the weekend. ;)
Then we set for Groningen for the yearly gathering of the Le Roy family. I was really looking forward to that, but we first needed to check out the power of the V6 engine... on the German road. We had just crossed the border and hit 200 km/h when I thought 'what's that smell?'. A few seconds later the car - with the roof down of course - filled with smoke! We stopped at a nearby parking lot and saw we had a flat tyre. Luckily nothing really bad happened (thank god for 4WD), I mean we had a flat tyre driving 200 kilometers per hour!



So there we were, on the side of a German highway with a flat tyre. We found out super cool sports cars don't come with spare tyres. Instead we discovered a repair kit, but that did not work. There's not much to repair when your tyre is ripped to shreds.
So the only thing left to do was call the ADAC and wait for them to pick us up. That took about two hours. The ADAC guy told us we probably didn't have enough air pressure on the tyre, and that probably caused it to tear at a high speed. We learned our lesson: regularly check the pressure on your tyres!

He towed us to a closed garage on a deserted industrial area where we did some more waiting. By then we had given up on the idea of making it to the family gathering at all.

After a total of about six hours of waiting from the moment we were stranded by the side of the road, we were picked up again by another ADAC car. The Spider was taken somewhere else to be repaired and we were dropped off at a car rental. By then it was 9 pm and the place was closed so we had to wait another hour for the manager to arrive and give us a car to finally go home. The rental was a Peugeot 207.

What a bummer, and next day was the cabrio tour! Luckily there was a spare convertible we could borrow: a decent, trustworthy Saab 9.3. It was a lovely, sunny day and a beautiful tour. A perfect ending of a far from perfect, but very adventurous weekend.

Yes yes YES!!

We just returned from our dream holiday to Greece. It was one of the best holidays ever! And...

I gained some weight on my left hand ;)
We got engaged on the beautiful island of Paxos. One morning we woke up and PB asked me to take a walk in the town of Lakka. We climbed the winding roads (and it was hot!) when we saw a lovely little church with a tree nearby.










He posed me in front of the tree and I was like 'what are you doing??'.



And then he got down on one knee and popped the question! & I said yes of course.
He gave me an absolutely gorgeous ring that was designed and made especially for me. How awesome is that! I'm so proud of it. Can't stop flaunting it. Special thanks to Tamara who helped PB in the ring development process.



That night we celebrated on board of our sailing boat together with Maarten, Fem, Jeroen and Mir, who bought us champagne.
So far our happily ever after story. February 20 2010 is the big day! Paryhardy!

Avondje Super Smash Bros. Brawl

Vrijdagavond zijn we samen met Ien en Rofl naar Vey en RnR gegaan voor een ouderwets avondje spelletjes spelen. Nou ja, ouderwets... Eigenlijk hebben we onze eigen Wiimotes meegenomen en de hele avond Super Smash Bros. Brawl zitten spelen op de Wii die doctor Reinier voor z'n promoveren heeft gehad. 

Het is een erg grappig spel met een simpel principe. Het is een soort Tekken-achtig vechtspel maar dan speel je met de beroemde karakters uit Nintendo-spellen, zoals Mario, Donkey Kong, Yoshi, Picachu, Zelda, en nog heel veel andere. 

Gaandeweg de avond kwam ik erachter dat Kirby mijn favoriet was. Met dat karakter kun je anderen opslurpen en weer uitspugen en dan neem je de speciale moves van dat karakter over. 

Dus ik zat iedereen flink te irriteren door telkens hun poppetjes op te zuigen. Tot RnR het helemaal beu was en mijn Kirby 

met zijn grote bad ass character

het veld uitschopte, wat er erg

 grappig uitzag. 

Dat is eigenlijk het leukste van het spel: al die bekende karakters tegen elkaar te zien vechten. Wie zou winnen: Samus of Picachu? Bowser of Sonic? Verder is het vooral een kwestie van flink op de knoppen rammen. Aangezien we met z'n vieren tegelijk zaten te spelen werd de game al snel ontzettend chaotisch. Maar wel leuk!

Borrelen

Vorige week vrijdag zijn we in De Flater in Utrecht een drankje gaan doen. We = PB, Ritsert, Maarten, Bas, Jeroen en ik. Later sloten Fem en Mir ook nog aan. De samenstelling was wel bijzonder want het komt niet vaak voor dat 'de vijf', die gasten zijn al zo'n vijftien jaar beste vrienden, zo spontaan samen komen. Dat moest dus even op foto en film worden vastgelegd.

Wat 'even een biertje' moest worden, werd uiteindelijk 13 flessen rose. We hadden hem dus flink hangen, maar het was wel gezellig. 

De volgende dag waren we er behoorlijk beroerd aan toe. En dat kwam niet zo goed uit, want we gingen indoor sky diven in Roosendaal... Maar daarover een volgende keer meer.

All New Episode of Simon's Cat!

hihi :)

Hoeveel nachtjes slapen nog?

First Dance

When our day comes (still no ring but I'm not sweatin') I would really love to have the balls to pull off something like this:

So awesome.

Thanks for the tip, Veya!

Anne!

Anne came back from Ramallah! Unfortunately she couldn't stay as long as she had planned, but she promised to visit us again soon... with her new boyfriend. Ooooh, I can't wait!

Anyway. We spent an evening together and it was as if she had never even left. There was a lot of talking about issues big and small, and a LOT of red, red wine:



We had a great time. Come back soon and safely! We miss you!

Naughty Chomsky

Our bunny Chomsky is so cute when he's being naughty. He loves to gnaw on cables, shoes, bags and purses, walls, doors, basically anything made out of card board, leather or wood. It drives me nuts! But plants are his absolute favourite.

Whenever he gets the chance (which isn't often) he nibbles away at the plants like crazy.




He knows he's not allowed to do it, but he can't resist the temptation. Look at him. He reminds me so much of Beatrix Potter's Peter Rabbit, one of my favourite childrens books. My grandfather used to read it to me. I think this is the reason why I've come to like bunnies so much.






When Chomsky realised I wasn't going to let him finish eating our Monstera Deliciosa (Monsterly delicious? What's in a name, right?!) he immediately ran to his cage. But in his panic reaction he knocked over the other plant.

'What? It wasn't me!' he seems to say.


How can you stay mad? Naughty little cutypie.

Shut up and drive!

Peter-Bas mag een nieuwe lease-auto uitkiezen. Zoals jullie wellicht weten, liep hij de afgelopen maanden al flink te tobben aangezien de keuze nogal uiteenlopend en tegelijk mager is: of weer een Kia met alles erop en eraan, of een kale, kleine Alfa Romeo 147. Iedere dag veranderde hij van gedachten, wat dan voor mij wel weer leuk was. PB: "Het wordt de Alfa." ik: "Daar passen onze golftassen niet in." ... PB: "Het wordt de Sportage." ik: "Daar zit een te kleine motor in." Uren heb ik me vermaakt met dit soort spelletjes. Op een gegeven moment werd hij er helemaal gek van en was de lol er eigenlijk ook wel af, dus vorige week vrijdag zijn we proefritjes gaan maken zodat hij de knoop definitief door kan hakken.

We begonnen bij de Kia-dealer. De vijfdeurs Kia Cee'd lieten we links staan want die zag er een stuk suffer uit dan de driedeurs Pro-Cee'd. De versie die we mee kregen was duidelijk een demo-auto: pimpin' wit met ginormous zwarte velgen. Niet echt zakelijk representatief maar wel heerlijk fout.



Het was echt een sportief autootje met een 2.0-liter motor en strakke afstelling. Maar door dat harde onderstel in combinatie met de belachelijk grote velgen werd het nogal een bumpy ride. Op zich niks mis mee, ik word altijd wagenziek in auto's met een weeige vering, maar dit was niet bepaald comfortabel.

De volgende wagen was het absolute tegenovergestelde: de Kia Cee'd Sporty Wagon, een stationwagon. Hij was te burgerlijk om aan te zien, zilvergrijs en natuurlijk met imperiaal, en de 1.4-liter motor beloofde niet veel spectaculairs. Maar hij bleek heerlijk te rijden, echt een auto waar je zonder probleem mee naar Frankrijk and beyond kan rijden. En ja, die ruimte is natuurlijk megahandig voor bezoekjes aan de golfbaan en Ikea.

Ondank dat de SW comfortabel en handig is, kwamen we toch tot de conclusie dat we nog veel te jong zijn voor een stationwagon. Tijdens het rijden voelde ik me echt een soccer mom. That ain't right. Later, als we groot zijn en kleintjes hebben, zullen we nog vaak genoeg in een dergelijke burgerbak rijden. Nu nog even niet alsjeblieft.
We wilden ook de Kia Sportage, een suv, nog proberen, maar die was niet aanwezig. Dus toen hebben we de theoretische pros en cons tegen elkaar afgewogen. Pro: het is een stoere wagen met veel ruimte. Cons: met PB's budget kon hij er alleen een met een kleine motor kiezen (niet de vettte V6-versie), het is een vervuilende asobak (de enige die we hebben gereden zonder groen energielabel), en hij is gewoon te groot en onhandig in de stad.

We reden naar de Alfa-dealer in de veronderstelling dat we onze keuze gemaakt hadden: het wordt de Pro-Cee'd.
We werden warm verwelkomd bij de Alfa Romeo Galleria in Amsterdam, het eerste en enige Alfa vlaggenschip in Nederland. Wat een verschil met de Kia-dealer! Daar werden we geholpen door een verkoper met scheve, slecht geknoopte stropdas: "Daar staat de koffie-automaat, jullie weten hoe het werkt he?".
We reden weg in een 1.6-liter Alfa 147. Overigens was hij niet kleiner dan de Pro-Cee'd, wat ik wel had verwacht. En hij had vijf deuren in plaats van drie, toch wel een stuk praktischer.
Nu heb ik helemaal niks met het uiterlijk van de Alfa Romeo's die de afgelopen tien jaar op de markt zijn gekomen. De 147 is er daar een van. Eerlijk gezegd vind ik ze gewoon niet om aan te zien. Met de MiTo (de opvolger van de 147 die er dus uitgaat) en de 8C Competizione (mijn favoriete auto van dit moment, helaas stond hij vorige week net niet in de Galleria) zijn de ontwerpers eindelijk weer op hun oude glorieuze niveau terecht gekomen.

Maar als je dan instapt is de hele merkbeleving compleet. Het logo op de dorpel, de volledig leren bekleding, de ronde cockpitachtige meters met Italiaanse termen erop, maar ook de relatief zware koppeling en schakelmechaniek. Ja dat voelt wel als A-merk in plaats van huismerk. En het rijdt natuurlijk fantastisch.
Daarna ook nog even met de 2.0-versie gereden. Ook al zo'n pimpin' witte uitvoering. Ik weet dat het de nieuwe automodekleur is maar ik ben nog niet overtuigd. Hoewel het wel een stuk beter is dan saai grijs...

Deze had nog iets meer power. En dan dat geluid. wow. Donker gegrom en geroffel alsof er een V-motor in ligt. Peter-Bas kickt daar helemaal op dus de keuze was snel gemaakt.
Inmiddels is hij in bestelling: een zwarte vijfdeurs Alfa Romeo 147 met 2.0-liter motor. Nu moeten we alleen nog de kleur leer voor de bekleding kiezen. Bordeaux rood is wel classy. Of zullen we toch cognac doen, schat? ;)

Om de dag af te sluiten zijn we ook nog een stukje gaan touren met deze bad boy:



We zijn alletwee gek op dit soort Amerikaanse asociale muscle cars. Helaas was het ontzettend druk op de weg waardoor we hem niet de benen konden laten strekken op de snelweg. En om nou met zo'n auto aan te sluiten in de file leek ons niet zo'n goed idee, dus gingen we een beetje buiten de bebouwde kom rijden.

Daar was het ook druk plus met zo'n lage auto over drempels heen klauteren vergt wel wat concentratie. Daarom kijk ik zo moeilijk. Op de stukjes dat we de ruimte hadden, heb ik hem wel effe op z'n staart getrapt. Het is heerlijk om die V8-motor aan het werk te zetten en dat ook aan alles te horen en voelen. You gotta love it.

Free Your Mind

and the rest will follow.


Afgelopen zaterdag zijn we naar Free Your Mind festival geweest in Arnhem, samen met Maarten en Femke. Jeroen en Mir zouden ook meegaan maar die waren op het allerlaatste moment helaas jammerjammer geveld door ziekte. Ter plekke waren ook nog Wies, Sander, Marjolein en Arnold dus dolle pret.

We kwamen aan op Arnhem Centraal en het zonnetje was al flink aan het schijnen. Na eerst uitgebreid door politiehonden te zijn besnuffeld konden we doorlopen het terrein op. Het was mijn eerste keer FYM en het beviel best. Het is kleinschaliger dan Extrema Outdoor maar er waren genoeg verschillende house-soorten om van te smullen en het lag zo'n beetje midden in de stad en dat heeft ook wel weer wat. De sfeer was wel een beetje provinciaals, maar ja wat wil je in zo'n uithoek van Nederland. Het was wel gezellig en daar gaat het om.

We hebben de meeste tijd doorgebracht bij het buitenpodium Mono - Mesjokke DJ's kregen de sfeer er hier goed in - en de electrotent. Daar draaide Dr. Lektroluv die wat mij betreft het hoogtepunt van de dag was. Ik had hem al eens eerder live gezien en toen was het ook een feestje, maar dat was al weer een tijdje geleden dus ik verwachttte niet te veel. En dat was onterecht want hij was heerlijk aan het draaien en mixen - een vleugje acid house en een snufje AC/DC *thunder!* = a winning team in my book. De tent stond op zijn kop. Zie ook filmpje met daarop van links naar rechts Maarten, Fem, ikkie en Nathan. Da's een oude kennis van m'n studietijd die ik toevallig tegen het lijf liep in de electrotent. Ik was een jaar of vijf, zes geleden getuige van het plaatsen van zijn tepelpiercing en ging toen bijna van m'n stokkie, hihi, maar da's een ander verhaal. Leuk elkaar zo weer eens tegen te komen. Good old days...

ahum, dus filmpje:

Uit de oude...

Ik zat wat te neuzen in iPhoto toen ik dit oude filmpje tegenkwam. Vorig jaar zijn we in juni drie weken in Frankrijk en Italie gaan camperen. Dat was een leuke road trip maar tijdens die uren auto rijden ga je je soms een beetje vervelen. En tja, dan met je wat te doen hebben...

Is that chocolate or poo?

Is this chocolate or poo?Geen van beiden. Het is onze vers gebeitste balkon. Kijk es hoe mooi het is geworden.


De kleur is bruin nr. 800 van Ceta Bever maar laat zich beter omschrijven als melkchocolade of poep.

De balustrade was al verwaarloosd toen we het huis kochten twee jaar geleden. We gokken dat hij een jaar of vijftien geleden voor het laatst is gebeits. Op veel plaatsen was de lak eraf en het hout was verweerd en grijs geworden. Nu hebben we ons er eindelijk toe kunnen zetten de boel aan te pakken. En het weer werkt ook mee, wat wel belangrijk is.
Ik heb op mijn vrije vrijdag het meeste werk gedaan. Het hout moest helemaal kaal worden geschuurd wat best een klus is. Maar dat is geen probleem voor mij hoor. Ik = stoere frouw.
Daarna de eerste laag beits erop gelegd. Toen pas kwam ik erachter dat ons balkon deze heerlijke vieze kleur zou krijgen, ik vind hem gaaf. Maar ja, dat was hard werken, dus wat doet een stoere frouw dan? Precies, een koud biertje pakken en in bad gaan liggen. Vandaag hebben we samen de tweede laag aangebracht en morgen doen we nog een laatste laag. Dan ziet ons balkon er weer helemaal uit om op te eten. Of om uit te scheiten. Wat je wil.

Weesp, de pleesp toe bie

Bas is verhuisd naar Weesp. Wat moet je daar nou? Ja dat vroeg ik me ook af maar ik heb mijn mening honderd procent bij moeten stellen. Hij heeft er een schattig zeventiende eeuws huisje langs een gracht, een oud sigarenpakhuis. Daar willen we wel een keer sushi komen eten! Het stadje zelf zal ook wel up & coming zijn want Jort en Sjors kwamen nog in een bootje voorbij gecruisd.

Na Bas z'n huis bewonderd te hebben zijn we nog even bij een kroeg het terras op gedoken. Het was eigenlijk meer een gezellige proeverij. Daar hebben we ons tegoed gedaan aan allerlei lekkers: huisgemaakte limonade, flesje rose uit Sicillie, flesje bubbels en borden vol kazen en serrano ham. Echt te decadent voor woorden. We sloten af met een glas ijskoude limoncello. En ja, dan weet je wel wat er gebeurt met Marieke in de trein naar huis...
Morgen gaan we weer naar Weesp!