Shut up and drive!

Peter-Bas mag een nieuwe lease-auto uitkiezen. Zoals jullie wellicht weten, liep hij de afgelopen maanden al flink te tobben aangezien de keuze nogal uiteenlopend en tegelijk mager is: of weer een Kia met alles erop en eraan, of een kale, kleine Alfa Romeo 147. Iedere dag veranderde hij van gedachten, wat dan voor mij wel weer leuk was. PB: "Het wordt de Alfa." ik: "Daar passen onze golftassen niet in." ... PB: "Het wordt de Sportage." ik: "Daar zit een te kleine motor in." Uren heb ik me vermaakt met dit soort spelletjes. Op een gegeven moment werd hij er helemaal gek van en was de lol er eigenlijk ook wel af, dus vorige week vrijdag zijn we proefritjes gaan maken zodat hij de knoop definitief door kan hakken.

We begonnen bij de Kia-dealer. De vijfdeurs Kia Cee'd lieten we links staan want die zag er een stuk suffer uit dan de driedeurs Pro-Cee'd. De versie die we mee kregen was duidelijk een demo-auto: pimpin' wit met ginormous zwarte velgen. Niet echt zakelijk representatief maar wel heerlijk fout.



Het was echt een sportief autootje met een 2.0-liter motor en strakke afstelling. Maar door dat harde onderstel in combinatie met de belachelijk grote velgen werd het nogal een bumpy ride. Op zich niks mis mee, ik word altijd wagenziek in auto's met een weeige vering, maar dit was niet bepaald comfortabel.

De volgende wagen was het absolute tegenovergestelde: de Kia Cee'd Sporty Wagon, een stationwagon. Hij was te burgerlijk om aan te zien, zilvergrijs en natuurlijk met imperiaal, en de 1.4-liter motor beloofde niet veel spectaculairs. Maar hij bleek heerlijk te rijden, echt een auto waar je zonder probleem mee naar Frankrijk and beyond kan rijden. En ja, die ruimte is natuurlijk megahandig voor bezoekjes aan de golfbaan en Ikea.

Ondank dat de SW comfortabel en handig is, kwamen we toch tot de conclusie dat we nog veel te jong zijn voor een stationwagon. Tijdens het rijden voelde ik me echt een soccer mom. That ain't right. Later, als we groot zijn en kleintjes hebben, zullen we nog vaak genoeg in een dergelijke burgerbak rijden. Nu nog even niet alsjeblieft.
We wilden ook de Kia Sportage, een suv, nog proberen, maar die was niet aanwezig. Dus toen hebben we de theoretische pros en cons tegen elkaar afgewogen. Pro: het is een stoere wagen met veel ruimte. Cons: met PB's budget kon hij er alleen een met een kleine motor kiezen (niet de vettte V6-versie), het is een vervuilende asobak (de enige die we hebben gereden zonder groen energielabel), en hij is gewoon te groot en onhandig in de stad.

We reden naar de Alfa-dealer in de veronderstelling dat we onze keuze gemaakt hadden: het wordt de Pro-Cee'd.
We werden warm verwelkomd bij de Alfa Romeo Galleria in Amsterdam, het eerste en enige Alfa vlaggenschip in Nederland. Wat een verschil met de Kia-dealer! Daar werden we geholpen door een verkoper met scheve, slecht geknoopte stropdas: "Daar staat de koffie-automaat, jullie weten hoe het werkt he?".
We reden weg in een 1.6-liter Alfa 147. Overigens was hij niet kleiner dan de Pro-Cee'd, wat ik wel had verwacht. En hij had vijf deuren in plaats van drie, toch wel een stuk praktischer.
Nu heb ik helemaal niks met het uiterlijk van de Alfa Romeo's die de afgelopen tien jaar op de markt zijn gekomen. De 147 is er daar een van. Eerlijk gezegd vind ik ze gewoon niet om aan te zien. Met de MiTo (de opvolger van de 147 die er dus uitgaat) en de 8C Competizione (mijn favoriete auto van dit moment, helaas stond hij vorige week net niet in de Galleria) zijn de ontwerpers eindelijk weer op hun oude glorieuze niveau terecht gekomen.

Maar als je dan instapt is de hele merkbeleving compleet. Het logo op de dorpel, de volledig leren bekleding, de ronde cockpitachtige meters met Italiaanse termen erop, maar ook de relatief zware koppeling en schakelmechaniek. Ja dat voelt wel als A-merk in plaats van huismerk. En het rijdt natuurlijk fantastisch.
Daarna ook nog even met de 2.0-versie gereden. Ook al zo'n pimpin' witte uitvoering. Ik weet dat het de nieuwe automodekleur is maar ik ben nog niet overtuigd. Hoewel het wel een stuk beter is dan saai grijs...

Deze had nog iets meer power. En dan dat geluid. wow. Donker gegrom en geroffel alsof er een V-motor in ligt. Peter-Bas kickt daar helemaal op dus de keuze was snel gemaakt.
Inmiddels is hij in bestelling: een zwarte vijfdeurs Alfa Romeo 147 met 2.0-liter motor. Nu moeten we alleen nog de kleur leer voor de bekleding kiezen. Bordeaux rood is wel classy. Of zullen we toch cognac doen, schat? ;)

Om de dag af te sluiten zijn we ook nog een stukje gaan touren met deze bad boy:



We zijn alletwee gek op dit soort Amerikaanse asociale muscle cars. Helaas was het ontzettend druk op de weg waardoor we hem niet de benen konden laten strekken op de snelweg. En om nou met zo'n auto aan te sluiten in de file leek ons niet zo'n goed idee, dus gingen we een beetje buiten de bebouwde kom rijden.

Daar was het ook druk plus met zo'n lage auto over drempels heen klauteren vergt wel wat concentratie. Daarom kijk ik zo moeilijk. Op de stukjes dat we de ruimte hadden, heb ik hem wel effe op z'n staart getrapt. Het is heerlijk om die V8-motor aan het werk te zetten en dat ook aan alles te horen en voelen. You gotta love it.