Anne came back from Ramallah! Unfortunately she couldn't stay as long as she had planned, but she promised to visit us again soon... with her new boyfriend. Ooooh, I can't wait!
Anyway. We spent an evening together and it was as if she had never even left. There was a lot of talking about issues big and small, and a LOT of red, red wine:
We had a great time. Come back soon and safely! We miss you!
vrijdag 27 juni 2008
Naughty Chomsky
Our bunny Chomsky is so cute when he's being naughty. He loves to gnaw on cables, shoes, bags and purses, walls, doors, basically anything made out of card board, leather or wood. It drives me nuts! But plants are his absolute favourite.
Whenever he gets the chance (which isn't often) he nibbles away at the plants like crazy.
He knows he's not allowed to do it, but he can't resist the temptation. Look at him. He reminds me so much of Beatrix Potter's Peter Rabbit, one of my favourite childrens books. My grandfather used to read it to me. I think this is the reason why I've come to like bunnies so much.
When Chomsky realised I wasn't going to let him finish eating our Monstera Deliciosa (Monsterly delicious? What's in a name, right?!) he immediately ran to his cage. But in his panic reaction he knocked over the other plant.
'What? It wasn't me!' he seems to say.
How can you stay mad? Naughty little cutypie.
Whenever he gets the chance (which isn't often) he nibbles away at the plants like crazy.
He knows he's not allowed to do it, but he can't resist the temptation. Look at him. He reminds me so much of Beatrix Potter's Peter Rabbit, one of my favourite childrens books. My grandfather used to read it to me. I think this is the reason why I've come to like bunnies so much.
When Chomsky realised I wasn't going to let him finish eating our Monstera Deliciosa (Monsterly delicious? What's in a name, right?!) he immediately ran to his cage. But in his panic reaction he knocked over the other plant.
'What? It wasn't me!' he seems to say.
How can you stay mad? Naughty little cutypie.
Shut up and drive!
Peter-Bas mag een nieuwe lease-auto uitkiezen. Zoals jullie wellicht weten, liep hij de afgelopen maanden al flink te tobben aangezien de keuze nogal uiteenlopend en tegelijk mager is: of weer een Kia met alles erop en eraan, of een kale, kleine Alfa Romeo 147. Iedere dag veranderde hij van gedachten, wat dan voor mij wel weer leuk was. PB: "Het wordt de Alfa." ik: "Daar passen onze golftassen niet in." ... PB: "Het wordt de Sportage." ik: "Daar zit een te kleine motor in." Uren heb ik me vermaakt met dit soort spelletjes. Op een gegeven moment werd hij er helemaal gek van en was de lol er eigenlijk ook wel af, dus vorige week vrijdag zijn we proefritjes gaan maken zodat hij de knoop definitief door kan hakken.
We begonnen bij de Kia-dealer. De vijfdeurs Kia Cee'd lieten we links staan want die zag er een stuk suffer uit dan de driedeurs Pro-Cee'd. De versie die we mee kregen was duidelijk een demo-auto: pimpin' wit met ginormous zwarte velgen. Niet echt zakelijk representatief maar wel heerlijk fout.
Het was echt een sportief autootje met een 2.0-liter motor en strakke afstelling. Maar door dat harde onderstel in combinatie met de belachelijk grote velgen werd het nogal een bumpy ride. Op zich niks mis mee, ik word altijd wagenziek in auto's met een weeige vering, maar dit was niet bepaald comfortabel.
De volgende wagen was het absolute tegenovergestelde: de Kia Cee'd Sporty Wagon, een stationwagon. Hij was te burgerlijk om aan te zien, zilvergrijs en natuurlijk met imperiaal, en de 1.4-liter motor beloofde niet veel spectaculairs. Maar hij bleek heerlijk te rijden, echt een auto waar je zonder probleem mee naar Frankrijk and beyond kan rijden. En ja, die ruimte is natuurlijk megahandig voor bezoekjes aan de golfbaan en Ikea.
Ondank dat de SW comfortabel en handig is, kwamen we toch tot de conclusie dat we nog veel te jong zijn voor een stationwagon. Tijdens het rijden voelde ik me echt een soccer mom. That ain't right. Later, als we groot zijn en kleintjes hebben, zullen we nog vaak genoeg in een dergelijke burgerbak rijden. Nu nog even niet alsjeblieft.
We wilden ook de Kia Sportage, een suv, nog proberen, maar die was niet aanwezig. Dus toen hebben we de theoretische pros en cons tegen elkaar afgewogen. Pro: het is een stoere wagen met veel ruimte. Cons: met PB's budget kon hij er alleen een met een kleine motor kiezen (niet de vettte V6-versie), het is een vervuilende asobak (de enige die we hebben gereden zonder groen energielabel), en hij is gewoon te groot en onhandig in de stad.
We reden naar de Alfa-dealer in de veronderstelling dat we onze keuze gemaakt hadden: het wordt de Pro-Cee'd.
We werden warm verwelkomd bij de Alfa Romeo Galleria in Amsterdam, het eerste en enige Alfa vlaggenschip in Nederland. Wat een verschil met de Kia-dealer! Daar werden we geholpen door een verkoper met scheve, slecht geknoopte stropdas: "Daar staat de koffie-automaat, jullie weten hoe het werkt he?".
We reden weg in een 1.6-liter Alfa 147. Overigens was hij niet kleiner dan de Pro-Cee'd, wat ik wel had verwacht. En hij had vijf deuren in plaats van drie, toch wel een stuk praktischer.
Nu heb ik helemaal niks met het uiterlijk van de Alfa Romeo's die de afgelopen tien jaar op de markt zijn gekomen. De 147 is er daar een van. Eerlijk gezegd vind ik ze gewoon niet om aan te zien. Met de MiTo (de opvolger van de 147 die er dus uitgaat) en de 8C Competizione (mijn favoriete auto van dit moment, helaas stond hij vorige week net niet in de Galleria) zijn de ontwerpers eindelijk weer op hun oude glorieuze niveau terecht gekomen.
Maar als je dan instapt is de hele merkbeleving compleet. Het logo op de dorpel, de volledig leren bekleding, de ronde cockpitachtige meters met Italiaanse termen erop, maar ook de relatief zware koppeling en schakelmechaniek. Ja dat voelt wel als A-merk in plaats van huismerk. En het rijdt natuurlijk fantastisch.
Daarna ook nog even met de 2.0-versie gereden. Ook al zo'n pimpin' witte uitvoering. Ik weet dat het de nieuwe automodekleur is maar ik ben nog niet overtuigd. Hoewel het wel een stuk beter is dan saai grijs...
Deze had nog iets meer power. En dan dat geluid. wow. Donker gegrom en geroffel alsof er een V-motor in ligt. Peter-Bas kickt daar helemaal op dus de keuze was snel gemaakt.
Inmiddels is hij in bestelling: een zwarte vijfdeurs Alfa Romeo 147 met 2.0-liter motor. Nu moeten we alleen nog de kleur leer voor de bekleding kiezen. Bordeaux rood is wel classy. Of zullen we toch cognac doen, schat? ;)
Om de dag af te sluiten zijn we ook nog een stukje gaan touren met deze bad boy:
We zijn alletwee gek op dit soort Amerikaanse asociale muscle cars. Helaas was het ontzettend druk op de weg waardoor we hem niet de benen konden laten strekken op de snelweg. En om nou met zo'n auto aan te sluiten in de file leek ons niet zo'n goed idee, dus gingen we een beetje buiten de bebouwde kom rijden.
Daar was het ook druk plus met zo'n lage auto over drempels heen klauteren vergt wel wat concentratie. Daarom kijk ik zo moeilijk. Op de stukjes dat we de ruimte hadden, heb ik hem wel effe op z'n staart getrapt. Het is heerlijk om die V8-motor aan het werk te zetten en dat ook aan alles te horen en voelen. You gotta love it.
We begonnen bij de Kia-dealer. De vijfdeurs Kia Cee'd lieten we links staan want die zag er een stuk suffer uit dan de driedeurs Pro-Cee'd. De versie die we mee kregen was duidelijk een demo-auto: pimpin' wit met ginormous zwarte velgen. Niet echt zakelijk representatief maar wel heerlijk fout.
Het was echt een sportief autootje met een 2.0-liter motor en strakke afstelling. Maar door dat harde onderstel in combinatie met de belachelijk grote velgen werd het nogal een bumpy ride. Op zich niks mis mee, ik word altijd wagenziek in auto's met een weeige vering, maar dit was niet bepaald comfortabel.
De volgende wagen was het absolute tegenovergestelde: de Kia Cee'd Sporty Wagon, een stationwagon. Hij was te burgerlijk om aan te zien, zilvergrijs en natuurlijk met imperiaal, en de 1.4-liter motor beloofde niet veel spectaculairs. Maar hij bleek heerlijk te rijden, echt een auto waar je zonder probleem mee naar Frankrijk and beyond kan rijden. En ja, die ruimte is natuurlijk megahandig voor bezoekjes aan de golfbaan en Ikea.
Ondank dat de SW comfortabel en handig is, kwamen we toch tot de conclusie dat we nog veel te jong zijn voor een stationwagon. Tijdens het rijden voelde ik me echt een soccer mom. That ain't right. Later, als we groot zijn en kleintjes hebben, zullen we nog vaak genoeg in een dergelijke burgerbak rijden. Nu nog even niet alsjeblieft.
We wilden ook de Kia Sportage, een suv, nog proberen, maar die was niet aanwezig. Dus toen hebben we de theoretische pros en cons tegen elkaar afgewogen. Pro: het is een stoere wagen met veel ruimte. Cons: met PB's budget kon hij er alleen een met een kleine motor kiezen (niet de vettte V6-versie), het is een vervuilende asobak (de enige die we hebben gereden zonder groen energielabel), en hij is gewoon te groot en onhandig in de stad.
We reden naar de Alfa-dealer in de veronderstelling dat we onze keuze gemaakt hadden: het wordt de Pro-Cee'd.
We werden warm verwelkomd bij de Alfa Romeo Galleria in Amsterdam, het eerste en enige Alfa vlaggenschip in Nederland. Wat een verschil met de Kia-dealer! Daar werden we geholpen door een verkoper met scheve, slecht geknoopte stropdas: "Daar staat de koffie-automaat, jullie weten hoe het werkt he?".
We reden weg in een 1.6-liter Alfa 147. Overigens was hij niet kleiner dan de Pro-Cee'd, wat ik wel had verwacht. En hij had vijf deuren in plaats van drie, toch wel een stuk praktischer.
Nu heb ik helemaal niks met het uiterlijk van de Alfa Romeo's die de afgelopen tien jaar op de markt zijn gekomen. De 147 is er daar een van. Eerlijk gezegd vind ik ze gewoon niet om aan te zien. Met de MiTo (de opvolger van de 147 die er dus uitgaat) en de 8C Competizione (mijn favoriete auto van dit moment, helaas stond hij vorige week net niet in de Galleria) zijn de ontwerpers eindelijk weer op hun oude glorieuze niveau terecht gekomen.
Maar als je dan instapt is de hele merkbeleving compleet. Het logo op de dorpel, de volledig leren bekleding, de ronde cockpitachtige meters met Italiaanse termen erop, maar ook de relatief zware koppeling en schakelmechaniek. Ja dat voelt wel als A-merk in plaats van huismerk. En het rijdt natuurlijk fantastisch.
Daarna ook nog even met de 2.0-versie gereden. Ook al zo'n pimpin' witte uitvoering. Ik weet dat het de nieuwe automodekleur is maar ik ben nog niet overtuigd. Hoewel het wel een stuk beter is dan saai grijs...
Deze had nog iets meer power. En dan dat geluid. wow. Donker gegrom en geroffel alsof er een V-motor in ligt. Peter-Bas kickt daar helemaal op dus de keuze was snel gemaakt.
Inmiddels is hij in bestelling: een zwarte vijfdeurs Alfa Romeo 147 met 2.0-liter motor. Nu moeten we alleen nog de kleur leer voor de bekleding kiezen. Bordeaux rood is wel classy. Of zullen we toch cognac doen, schat? ;)
Om de dag af te sluiten zijn we ook nog een stukje gaan touren met deze bad boy:
We zijn alletwee gek op dit soort Amerikaanse asociale muscle cars. Helaas was het ontzettend druk op de weg waardoor we hem niet de benen konden laten strekken op de snelweg. En om nou met zo'n auto aan te sluiten in de file leek ons niet zo'n goed idee, dus gingen we een beetje buiten de bebouwde kom rijden.
Daar was het ook druk plus met zo'n lage auto over drempels heen klauteren vergt wel wat concentratie. Daarom kijk ik zo moeilijk. Op de stukjes dat we de ruimte hadden, heb ik hem wel effe op z'n staart getrapt. Het is heerlijk om die V8-motor aan het werk te zetten en dat ook aan alles te horen en voelen. You gotta love it.
vrijdag 13 juni 2008
Free Your Mind
and the rest will follow.
Afgelopen zaterdag zijn we naar Free Your Mind festival geweest in Arnhem, samen met Maarten en Femke. Jeroen en Mir zouden ook meegaan maar die waren op het allerlaatste moment helaas jammerjammer geveld door ziekte. Ter plekke waren ook nog Wies, Sander, Marjolein en Arnold dus dolle pret.
We kwamen aan op Arnhem Centraal en het zonnetje was al flink aan het schijnen. Na eerst uitgebreid door politiehonden te zijn besnuffeld konden we doorlopen het terrein op. Het was mijn eerste keer FYM en het beviel best. Het is kleinschaliger dan Extrema Outdoor maar er waren genoeg verschillende house-soorten om van te smullen en het lag zo'n beetje midden in de stad en dat heeft ook wel weer wat. De sfeer was wel een beetje provinciaals, maar ja wat wil je in zo'n uithoek van Nederland. Het was wel gezellig en daar gaat het om.
We hebben de meeste tijd doorgebracht bij het buitenpodium Mono - Mesjokke DJ's kregen de
sfeer er hier goed in - en de electrotent. Daar draaide Dr. Lektroluv die wat mij betreft het hoogtepunt van de dag was. Ik had hem al eens eerder live gezien en toen was het ook een feestje, maar dat was al weer een tijdje geleden dus ik verwachttte niet te veel. En dat was onterecht want hij was heerlijk aan het draaien en mixen - een vleugje acid house en een snufje AC/DC *thunder!* = a winning team in my book. De tent stond op zijn kop. Zie ook filmpje met daarop van links naar rechts Maarten, Fem, ikkie en Nathan. Da's een oude kennis van m'n studietijd die ik toevallig tegen het lijf liep in de electrotent. Ik was een jaar of vijf, zes geleden getuige van het plaatsen van zijn tepelpiercing en ging toen bijna van m'n stokkie, hihi, maar da's een ander verhaal. Leuk elkaar zo weer eens tegen te komen. Good old days...
ahum, dus filmpje:
Afgelopen zaterdag zijn we naar Free Your Mind festival geweest in Arnhem, samen met Maarten en Femke. Jeroen en Mir zouden ook meegaan maar die waren op het allerlaatste moment helaas jammerjammer geveld door ziekte. Ter plekke waren ook nog Wies, Sander, Marjolein en Arnold dus dolle pret.
We kwamen aan op Arnhem Centraal en het zonnetje was al flink aan het schijnen. Na eerst uitgebreid door politiehonden te zijn besnuffeld konden we doorlopen het terrein op. Het was mijn eerste keer FYM en het beviel best. Het is kleinschaliger dan Extrema Outdoor maar er waren genoeg verschillende house-soorten om van te smullen en het lag zo'n beetje midden in de stad en dat heeft ook wel weer wat. De sfeer was wel een beetje provinciaals, maar ja wat wil je in zo'n uithoek van Nederland. Het was wel gezellig en daar gaat het om.
We hebben de meeste tijd doorgebracht bij het buitenpodium Mono - Mesjokke DJ's kregen de
sfeer er hier goed in - en de electrotent. Daar draaide Dr. Lektroluv die wat mij betreft het hoogtepunt van de dag was. Ik had hem al eens eerder live gezien en toen was het ook een feestje, maar dat was al weer een tijdje geleden dus ik verwachttte niet te veel. En dat was onterecht want hij was heerlijk aan het draaien en mixen - een vleugje acid house en een snufje AC/DC *thunder!* = a winning team in my book. De tent stond op zijn kop. Zie ook filmpje met daarop van links naar rechts Maarten, Fem, ikkie en Nathan. Da's een oude kennis van m'n studietijd die ik toevallig tegen het lijf liep in de electrotent. Ik was een jaar of vijf, zes geleden getuige van het plaatsen van zijn tepelpiercing en ging toen bijna van m'n stokkie, hihi, maar da's een ander verhaal. Leuk elkaar zo weer eens tegen te komen. Good old days...ahum, dus filmpje:
Abonneren op:
Posts (Atom)
