Wat een makkelijk kind hebben wij toch. Altijd vrolijk, lachen tegen iedereen, vindt alles best. Waar hebben wij dat toch aan verdiend? Vragen we ons regelmatig af. Maar zelfs de grootste engeltjes hebben wel eens een mindere dag.
Vannacht om 3 uur zaten wij rechtop in bed van Leah die zichzelf en ons bruut wakker huilde. Ik pakte haar op waardoor ze meestal meteen tot rust komt, maar dit keer bleef ze maar krijsen. Alsof ze pijn had. Ook moest ze hevig hoesten en roggelen waarbij ze bijna paars aanliep. Geschrokken gingen we met haar in de huiskamer zitten. Toen ze wat kalmeerde, ging PB terug naar bed. Die moest immers vandaag weer werken terwijl ik mamadag heb. Na haar een tijdje op schoot te hebben gewiegd, viel ze in een lichte slaap maar zodra ik probeerde op te staan begon ze weer te piepen. Ik begon me steeds meer zorgen te maken, dit deed ze anders nooit. Zou ze ziek zijn?
Wat kan ik doen? Op een gegeven moment was ze in slaap gevallen en ik doezelde ook weg. Toen kon ik haar op bed leggen en kon ik zelf ook nog anderhalf uur slaap pakken. Een lichte slaap, want ik werd van elk kreuntje uit haar kamer wakker.Om kwart over 6, nog voor onze wekker ging, was het weer raak. Ze lag te krijsen op bed. Met wat moeite kreeg ik haar zover dat ze wat melk dronk waarna ze nog een uurtje sliep. Daarna was het de rest van de ochtend 'feest'. Ze bleef maar huilen tenzij ik haar droeg en met haar rondliep. Soms sukkelde ze even op schoot in slaap, maar dan moest ik niet proberen haar weg te leggen want dan begon ze weer van voren af aan. Ze had geen moment rust, laat staan dat er een lachje vanaf kon. Was deze snotterende huilbaby mijn dochter? Ik herkende haar niet meer.
Uiteindelijk heeft ze zich zo moe gemaakt, dat ze inmiddels al weer een paar uur ligt te slapen. In de box, want haar bedje durf ik nog niet aan. Ik ben niet meer bang dat ze ziek is, ze heeft geen koorts. Waarschijnlijk is het een groeisprongetje.
Volgens de theorie van "Oei ik groei" maken alle baby's op bepaalde momenten
in hun ontwikkeling een groeispurt door. Van de een op de andere dag zijn ze gegroeid, maar hebben ze er ook ineens nieuwe vaardigheden bij. Ze worden wakker en plotseling ziet hun wereld er compleet anders uit. Dat is erg beangstigend en daarom worden ze op dat soort dagen huilerig, hangerig en willen veel vastgehouden worden. Na een paar dagen (of weken) gaat dat voorbij en zijn ze weer het zonnetje in huis. Plus, ze kunnen ineens weer nieuwe dingen! Ik ben benieuwd wat ze straks weer allemaal kan. Ik kan haast niet wachten. ;)P.S. Ik had geen handen vrij om foto's te maken ven het betraande snotmonstertje, dus in plaats daarvan gewoon een paar plaatjes van onze mooie vrolijke meid zoals ze meestal is.
Update 18:00 uur
Toen ze vanmiddag wakker werd en haar flesje half had leeggedronken, voelde ze erg warm aan. Voor de zekerheid nog maar een keer temperaturen. 's Ochtends had ze namelijk een beetje verhoging gehad, maar dat was begin van de middag weggetrokken. Bleek ze nu ineens 38,9 graden koorts te hebben! Was er dus toch wat aan de hand. Nu maar aan de paracetamol en hopen dat ze snel beter wordt...
