RIP Sam

Koala Sam is donderdag 6 augustus overleden. Het beestje werd afgelopen februari gered uit een van de hevige bosbranden die in de Australische provincie Queensland woedden. Sam werd een icoon voor de Australiers die huis en haard in rook op zagen gaan door de hevigste bosbranden in jaren. En voor de brandweermannen die dag en nacht in touw waren en hun leven op het spel zetten om het vuur te bedwingen.

Een van hen, Dave Tree, kwam in de in as gelegde bossen de verdwaasde en gewonde vrouwtjeskoala Sam tegen. Hij gaf het beestje te drinken en bracht haar naar een dierenopvang waar ze uiteindelijk genas van haar verwondingen. Ze werd het symbool van de veerkracht van Australie en een hart onder de riem voor de brandweerlieden.

De ontroerende beelden gingen de hele wereld over:

Ironisch genoeg is nu, een half jaar later, Sam overleden aan chlamidia. Tja, wat zullen we zeggen... dat is ook de natuur.
De Australische premier Kevin Rudd over het overlijden van Sam: "De beelden gaven mensen overal ter wereld hoop dat Australie de bosbranden kon overwinnen, en dat deden we. Sam was een symbool hiervan en het is tragisch dat ze niet langer onder ons is."
Sams redder Dave Tree vertelde de media zeer aangeslagen te zijn. "Het is wreed. Ze overleeft reusachtige vuurhaarden maar wordt dan geveld door een ziekte waarvoor toch een vaccin moet bestaan. Ik sta hier tranen met tuiten te huilen. Ze betekende erg veel voor ons."

We zullen Sam herinneren als de stoere cute fuzzy die ze was. Rust in vrede in de eucalytusbomen van de koalahemel, Sam.

Dikke bult

Eigen schuld.

DOH!

I know that feeling.

Zundert 850

Je kunt zeggen wat je wil over Zundert, maar ze vinden altijd wel een reden om een feestje te vieren. En dat pakken ze dan niet halfslachtig aan.

Dit jaar bestaat de gemeente Zundert 850 jaar. Tijd voor een feestje? Tuurlijk! Ter ere van het jubileum is er besloten een soort Night of the Proms evenement neer te zetten: Promz 850.


Maandenlang hebben het orkest, koor, zangers en danseressen geoefend. Uiteindelijk stond er een vier uur durende show met een orkest van zeventig man, tientallen dansers en solozangers en een koor van tachtig personen. Het paste nauwelijks op het podium. Mijn vader is de kwaaiste niet, dus toen ze hem begin dit jaar vroegen mee te zingen in het koor, zei hij ja. Ook al had hij geen muzikale ervaring whatsoever. Dat moesten we meemaken!

De geboren Zundertenaar, acteur Guus Dam, presenteerde de avond.

Het begon al goed: de openingstune van Star Wars.


Op een gegeven moment gaf een singersongwriterduo een Zundertse versie van Skiks Op Fietse. Erg grappig en herkenbaar voor Zundertenaren. De rest van Nederland is waarschijnlijk al blij als ze het kunnen verstaan...



En toen zong het koor een prachtig operastuk (shame on me, ik ben de naam vergeten). Dit lied heeft mijn vader wekenlang door het huis lopen zingen, en als je het dan hoort uit tachtig kelen is dat toch wel imposant.



Dit vond ik een waar kippevel-stuk: Bohemian Rhapsody. Live klonk het prachtig. De filmpjes zijn met mijn mobieltje gemaakt dus de kwaliteit laat helaas te wensen over (geldt ook voor bovenstaande filmpjes). Hopelijk komt het toch enigszins over.



Raar volkje, die Zundertenaren. Maar het is toch geweldig dat zo'n kleine gemeenschap zoveel mensen op kan trommelen die samen batenloos een groot evenement neerzetten. Iemand krijgt het in z'n bol en voor je het weet heb je jaarlijks het grootste dahliabloemencorso ter wereld, of een Shakespeare-festival met voor het eerst ever een levensgrote replica van het Globe Theater.

Al met al ben ik nog steeds blij dat ik niet meer in Zundert woon (ik heb toch liever de stad), maar ik ben ook trots dat ik deel heb uitgemaakt van deze bijzondere gemeenschap.

What will they do next?

Extrema Rock 'n Rolla

People ask the question... what's a RocknRolla? And I tell 'em - it's not about drums, drugs, and hospital trips, oh no. There's more there than that, my friend. We all like a bit of the good life - some the money, some the drugs, others the sex game, the glamour or the fame. But a RocknRolla, oh, he's different. Why? Because a real RocknRolla wants the fucking lot. - Archie, "RocknRolla" (2008)

We stonden afgelopen zaterdag op Extrema Outdoor in de technotent, toen we deze gast zagen. Als je de film RocknRolla van Guy Ritchie hebt gezien, zul je waarschijnlijk hetzelfde denken als wij: Dat is Johnny Quid, the real rock 'n rolla! Nou ja, hij lijkt er in ieder geval erg veel op.


Dit was al tegen het einde van de dag. Dave Clark sloot af en zette een geweldige show neer. Hij stond geweldig te draaien en was wat ons betreft het toppunt van de dag!

We begonnen de dag bij de mainstage. We waren rond half drie op het terrein en het weer begon langzaamaan op te klaren. Geen regen gehad en vanaf een uur of vier niks dan stralende zon. Wat een geluk!
Het was inmiddels al weer een paar jaar geleden dat we naar Extrema Outdoor waren geweest en er is veel veranderd. Het is nog veel groter geworden, er was dit jaar zelfs een tijdelijke brug over het meertje gebouwd om de duizenden bezoekers van de ene kant van het terrein naar de andere te laten lopen. Ook het publiek was wat minder randstad geworden: het was bijna een Eindhovens feestje. Maar dat maakte het er niet minder gezellig op. We gingen met Maarten en zijn vrienden uit Eindhoven: Roel en BramStijn, en nog wat meiden die hij in het Brabantse heeft leren kennen. Later kwamen ook Wies en Sander langs en was het feest compleet.

Bij de mainstage hebben we Josh Wink en een stukje Tiga meegekregen. Dat was wel lekker maar het kwam nog niet helemaal los voor ons. Iedereen stond eigenlijk maar wat te kletsen en te bieren. Dus toen maar naar de technotent want daar zou Miss Kitten & The Hacker om zes uur staan. Die wil ik al zo lang een keer zien, maar op een of andere manier is het er nog nooit van gekomen. Maar nu zou het wel lukken, dacht ik...

We stonden ruim op tijd in de donkere hete tent, terwijl buiten het zonnetje scheen. Om 6 uur, geen MK... 6:15 geen MK... half zeven nog steeds geen Miss Kitten! Ondertussen kregen we geen informatie en ook het barpersoneel kon me niks wijzer maken 'Ik weet alleen iets over drankjes'. Om kwart voor zeven maar weer lekker naar buiten gegaan, ze zal wel hebben afgezegd dachten wij. De volgende dag kwamen we erachter dat ze een uur te laat was. Als we dus nog een kwartiertje hadden gewacht.... Nou ja, het mocht blijkbaar niet zo zijn.

De rest van de groep was inmiddels afgehaakt, dus die gingen we weer opzoeken. Zij stonden lekker bij Future Funk te dansen en socialisen op Steve Angello. De frisse lucht konden we goed gebruiken en ook de beats waren niet verkeerd. De ondergaande zon maakte de sfeer compleet.

Ook nog lekker raketijsjes gekocht. Ik was even het papiertje weggooien toen een fotograaf ter plaatse mijn gehups en megablije stampertje-outfit wilde vastleggen. Is goed hoor. Het shirt heb ik gekocht bij Revenge in Utrecht. De erg bijzondere legging die vloekt komt van Mindwhatyouwear.com.

Fruit de mer

Mijn leidinggevende is weken bezig geweest mijn halfjaarcontract, dat 1 juli afloopt, verlengd te krijgen. Het gaat slecht met ons moederbedrijf en de directeur daar heeft besloten dat alle beslisingen rond contracten langs hem moeten gaan. In een normale wereld zou ik me geen zorgen hoeven maken over mijn contractverlenging: mijn baas had al gezegd dat hij me niet kwijt wil. Maar tijden zijn veranderd en hij moest lullen als brugman voor mij. Ondertussen heb ik om mij heen afscheid genomen van meerdere collega's. Sommigen kregen een week voor hun contract afliep te horen dat ze niet meer hoefden te komen. Ik begon hem serieus te knijpen.

In een optimistische bui zei ik tegen Peter-Bas 'als ik een contract voor onbepaalde tijd krijg, wil ik dat vieren met fruit de mer.' Ik had al gezien dat ze dat bij restaurant De Rechtbank op de kaart hebben staan. PB, die helemaal niet van schaal- en schelpdieren houdt: 'Ja hoor schatje, als je een vast contract krijgt, gaan we dat eten.' Hij ging er (net als ik overigens) vanuit dat hij die belofte niet zou hoeven inwilligen. Ik moest al lang blij zijn met opnieuw een tijdelijk contract.

Donderdag was de kogel door de kerk. Tot mijn grote vreugde en verbazing krijg ik een contract voor onbepaalde tijd. Dus... gisteren heb ik mij heerlijk decadent laten fetteren op de King Crab plateau. Ik heb onwijs gesmuld van de krab, oesters, langoustines, garnalen, mossels en kokkels. Flesje bubbels en witte wijn erbij besteld, chocolade toetje met een dessertwijntje, espresso na met een glaasje van mijn favoriete whiskey. We hebben het er echt van genomen. Zalig.

Kies konijn

Laatst vertelde Ramon me op Twitter dat hij overweegt een konijn te nemen. Hij vroeg zich af wat daar allemaal bij komt kijken. Na hem te hebben gecomplimenteerd met zijn goede smaak van huisdieren wilde ik een email gaan schrijven. Maar toen dacht ik waarom mailen als ik het kan bloggen? Ten slotte kunnen niet genoeg mensen weten hoe leuk konijntjes zijn als huisdier! *WARNING BUNNY PROPAGANDA*

Een konijn is namelijk voor iedereen een goede optie als huisdier. Behalve als je kleine kinderen hebt die je wil laten oefenen voor als je later een 'echt huisdier zoals een hond' wil nemen. Daar wordt niemand blij van en vooral dat beestje niet. Maar verder zijn konijnen ideaal. Ze hebben minder onderhoud nodig dan honden of katten, maar zijn net zo gezellig.

Als je een konijntje gaat nemen, moet je je een paar dingen afvragen. Ten eerste: wil je hem buiten of binnen houden? Het kan alletwee prima, als hij maar genoeg ruimte heeft. Als je hem buiten zet, heb je minder troep van stro in huis en minder stank (want dat hok moet echt elke week schoon gemaakt worden). Maar het is wel minder gezellig. Daarom staat Chomsky bij ons lekker binnen. Het blijft een gezelschapsdier. Wij hebben hem ook nog eens de gaafste kooi ter wereld gegeven, zelf in elkaar geknutseld van een gepimpt kringloopdressoir. Hoef je niet zo'n lelijke plastic bak in je woonkamer te zettten. Zorg er wel in ieder geval voor dat hij genoeg ruimte heeft. Op de site konijnen.nl (je verzint het niet) kun je afmetingen en bouwtekeningen voor hokken vinden en heel veel andere nuttige info.

Verder moet je je afvragen of je er een of twee wil nemen. Over het algemeen wordt gezegd dat konijnen graag gezelschap hebben maar onze Chomsky vermaakt zich heel goed in z'n eentje. Die speelt met een lege eierdoos of hupst lekker door het huis. Het makkelijkst als je twee koninos wil is om een paartje uit het asiel te halen. Ze zijn namelijk erg kieskeurig over met wie ze gezien willen worden. Als ze het niet kunnen vinden met elkaar krijg je hele nare situaties. Ook broertjes en zusjes vliegen elkaar op oudere leeftijd vaak in de haren. Een broertje en een zusje samen houden kan natuurlijk onder het mom van heel veel meer waar voor je geld. Sowieso moeten mannetjes op een bepaalde leeftijd vaak geholpen worden. In het begin is het grappig dat gehump (vooral met nietsvermoedende visite lachen!) maar als je constant over je bronstige konijn struikelt, wordt het minder. Bovendien kunnen ze dan heel territoriaal en agressief worden.

Verder zijn de belangrijkste zaken voor conejos eten (vooral heel veel hooi, daarnaast een klein beetje brokjes. Maar hooi is het belangrijkste: daar slijten hun tandjes van bij. Geen knaagblokken daar krijgen ze blaasstenen van) en genoeg lebensraum. Laat hem dan ook elke dag even los lopen. Dat is natuurlijk belangrijk voor de lichaamsbeweging maar daarnaast ook onwijs komisch. Als je een tuin hebt die enigzins afgesloten is zodat hij niet met de noorderzon verdwijnt, laat hem dan lekker buiten lopen. Dan moet je hem wel elk half jaar inenten tegen nare ziektes als myxomatose. Een hele goede dierenarts met veel verstand van konijnen vind je in Utrecht hier.

Nou de rest wijst zich redelijk vanzelf. En remember of je nou een kleintje neemt of een hele grote, konijnen zijn leuker dan je ooit had gedacht. (Maar wel een beetje dom.) Gegarandeerd zo'n vijf tot tien jaar plezier en lllieffde. Doe maar wiebelen!

Dank voor uw aandacht er is nu ruimte voor het stellen van vragen.

Shopping spree buit

Twee jasjes van Only omdat ze zo goedkoop waren en ik niet kon kiezen.
Een shirt van Revenge omdat mijn naam erop stond.
Een rokje voor erbij.
En een bikini van Marlies Dekkers. Gewoon omdat het kan.

Na sluit...

...dan wordt het pas leuk op de AutoRAI. Dan gaat de muziek aan en komen alle verkopertjes buiten spelen. Stropdassen los jongens! Zoals vandaag op de Toyota-stand.

jaja, het dak eraf.

AutoRAI

Afgelopen zaterdag zijn we met mijn ouders naar de AutoRAI geweest. Erg leuk, zeker als je net als PB en ik connecties hebt en dus geen entree hoeft te betalen en gratis een kopje koffie en broodje kunt nuttigen. Maar dit was wel erg bijzonder: PB kende iemand op de Aston Martin stand. Wij liepen dus om de grote meute heen die naar het aanwezige schoon stond te kijken, stapten over het hekje heen en konden de auto's van lekker dichtbij bekijken. En daarna natuurlijk op ons gemak nog even wat drinken op die stand. Ik heb toen snel stiekem een filmpje gemaakt. Stiekem want je moet er natuurlijk eigenlijk heel blase over doen.



Ik moet zeggen dat ik me niet helemaal op mijn plek voelde maar het was erg leuk eens mee te maken.

Trotse papas

Sjoerd en Nancy kwamen een tijdje geleden over gevlogen uit Australie. Mooie gelegenheid voor een etentje met PB's oude studievrienden. Maarten nam meteen zijn kersverse (twee weken oude) kroost mee.
who's the cutest?

Becky op tv!

Afgelopen zondag was mijn zus Becky op televisie. Ze deed met een team van haar werk (Taart & zo uit Etten Leur) mee aan Knoop in je zakdoek. Zij mocht het spandoek maken. Via de website kun je de aflevering van 8 maart terug kijken. Becky komt al na een paar minuutjes in beeld. Ik ben keitrots!

Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat Knoop in je zakdoek nog bestond. Vroeger zag ik het wel af en toe met Sylvia Millecam en Marnix Kappers.

Overigens vind ik het geweldig dat er de laatste tijd weer meer aandacht is voor het syndroom van down. Zo heb je de prachtige fotoreportage 'De upside van down'.

De fotografe, mevrouw Fluitekruitje, geeft als een van de redenen voor het maken van het fotoboek: "Ik wil Down syndroom uit de taboesfeer halen, zeker in deze tijd van prenataal testen." En dat vind ik een prachtig doel. Ik begrijp dat als je mensen met een verstandelijke beperking nooit up, close & personal hebt meegemaakt, de confrontatie moeilijk kan zijn. Hoe moet ik me gedragen? Wat begrijpen ze wel en wat niet? Het belangrijkste is: wees jezelf, want dat zullen zij ook ten allen tijde zijn. En laat ze in hun waarde. En voor alle zwangere vrouwen die een vruchtwaterpunctie overwegen (of het ondergaan hebben en in dubio zitten over wat te doen): Bekijk dit boek en zie hoeveel vreugde en geluk deze kindjes brengen. Met al hun 'beperkingen'.

He nou word ik toch weer veel sentimenteler dan ik van plan was. Nog zo'n mooi initiatief: het tv-programma Down met Johnny. Een populaire, jonge BN'er, Johnny de Mol, die een groep verstandelijk beperkte mensen volgt en interviewt. En dat op een commerciele zender op de zondagavond! Helemaal top. Afgelopen zondag was de eerste aflevering waarin Johnny meteen al wat typische speerpunten aankaart. Erg herkenbaar en zeker een programma om in de gaten te houden. Keep up the good work! Bruggen slaan, zullen we.

Zoek de verschillen

Zoek de verschillen!
1. haar
2. konijntje
3. sjaal!

Het gaat natuurlijk om de sjaal. Ik zag hem in de etalage van de Forecast waar ik elke dag langs loop, op die etalagepop. De eerste keer dat ik hem zag, dacht ik 'wat een raar ding'. De tweede keer: 'hm, eigenlijk toch wel leuk'. En de derde keer moest ik die sjaal natuurlijk hebben! De volgende dag meteen naar de Forecast gerend maar ze hadden alleen nog maar het showmodel. Dus jammerrrr voor de etalagepop, maar ik draag nu haar sjaal. Hij staat mij toch veel beter. :)

Ze staat er nu wel een beetje saaitjes bij. Daarom lach ik haar elke dag uit. Haha ik heb jouw sjaal :P. Stomme pop. Met die arrogante blik in je ogen.

Verjaardag @ Autosalon Geneve

Lieve vrienden en familie, hartelijk dank voor al jullie lieve sms'jes, krabbels en tweets om mij te feliciteren met mijn verjaardag gisteren. Het was werkelijk hartverwarmend! En dat terwijl ik zelf nog best wel eens jullie verjaardagen vergeet *bloos*.

Ik heb een erg bijzondere dag gehad. Niet echt een verjaardag, maar wel en bijzondere dag. Ik moest namelijk voor mijn werk op en neer naar Geneve voor de autosalon. Zoals je zult begrijpen vond ik dat erg vervelend ;). Natuurlijk had ik wat verplichtingen waar ik jullie niet mee zal vermoeien, maar verder kreeg de pers ook flink wat vrije speeltijd. Bij dezen een korte, persoonlijke impressie.

De Geneve Autoshow wordt gezien als de belangrijkste autobeurs van Europa. Dat heeft niet te maken met de grootte: het is namelijk een erg compacte beurs. Met drie halletjes heb je het wel gehad, je zou in een kwartier van het ene eind naar het andere kunnen lopen (maar waarom zou je dat willen?). Wat Geneve zo bijzonder maakt zijn de vele nieuwe auto's die er gepresenteerd worden. Maar dat boeit mij niet zo, dus als je dat wil lezen moet je maar naar Autoblog gaan ofzo.

De beurs was al een week bezig maar toch was het nog behoorlijk druk met opvallend veel gezinnen met soms erg kleine kinderen.

Enkele trends die mij opvielen:


Auto's worden weer hoekiger. Persoonlijk vind ik deze echt heel gaaf.


Verder worden er natuurlijk veel erg kleine wagentjes ontwikkeld als deze Toyota iQ. Wat dat betreft was Smart z'n tijd echt vooruit. Ook zag ik veel decoraties en tierelantijntjes op de lak. Dat vind ik dan weer helemaal niks.


Wat dan wel weer cool is: matte lak.

Verder zie je er ook een aantal ronduit bizarre wagens.

Zoals dit ding van het type WTF!

Jammer dat er geen mooie muscle cars stonden. Maar ja, de echte beauts uit dit genre (a la Ford Mustang Shelby uit '67) worden natuurlijk ook niet meer gemaakt. Gelukkig stond er wel een andere grote liefde van mij: de Alfa Romeo 8C Competizione.

Wow.
De nieuwe cabrioversie stond er ook!

En tot slot Honda's humanoid robot Asimo in actie:


Al met al was het een erg indrukwekkend evenement. Aan het eind van de dag was ik natuurlijk wel helemaal kapot. Zeker aangezien ik 's ochtends al om zes uur in de trein naar Schiphol zat, en 's avonds om half elf pas weer thuis was. Gelukkig heb ik me kostelijk vermaakt in het vliegtuig met de iPod Touch die ik van PB heb gekregen voor m'n verjaardag. SWEET! Mijn treintripjes zijn niet lang genoeg meer sinds ik dat ding heb. :)

Spruitjesstampot uit de wok

Hmmmmmmmm!


Ajeto buurman!

Woohoo!

We're fucking going!! :D

Jamparty

20 februari waren Esther en Wiendelt vijf jaar getrouwd. En dat vierden ze met een Jamparty. Wat een feest!

de K de E de R de K

De kerk. We zijn zondagochtend naar de mis geweest in een katholieke kerk die we in gedachten hebben om volgend jaar in te trouwen. Die wilden we wel eens van dichtbij bekijken. Ik moet zeggen dat ik het een van de mooiste kerken vind in Nederland. Geweldig pompeus. 

Ook bijzonder weer eens een zondagsmis bij te wonen. Ik zong vroeger in het jongerenkoor van de kerk in Zundert en heb toen dus veel missen bijgewoond. Daarna ben ik, buiten de bijzondere gelegenheden, eigenlijk niet meer geweest. Ik stond er versteld van hoeveel van de lithurgie, de gebeden, gebruiken, me nog bij zijn gebleven. En het geeft toch altijd weer food for thought.

Binnenkort gaan we ook speuren naar wat geschikte feestlocaties met onze ceremoniemeester. Suggesties zijn welkom. Wel graag in de binnenstad van Utrecht. 

Fun stuff!

Nieuwe heldin

Na Renske de Greef en Mega Mindy heb ik een nieuwe heldin gevonden: Roosbeef. Niet alleen vanwege haar haar (zo had ik het vroeger ook :)) en zeker niet vanwege haar stemgeluid (dat is niet om aan te horen excusez moi) maar vanwege haar ontzettend creatieve taalgebruik. 

Ik kan ontzettend genieten van poetische eenvoud. Daarom is "This is just to say"* van William Carlos Willams mijn favoriete gedicht. En vind ik De Jeugd van Tegenwoordig ook zo geweldig. Roosbeef is een beetje als De Jeugd van Tegenwoordig maar dan met piano en zonder de vunzigheden. Een greep uit haar teksten waar ik een warm gevoel van krijg: 

'Het zijn de bouwvakkers, ze timmeren aan de weg.'

'Wacht op mij ik moet mn schoenen nog aan' 

'Ze zegt 'ik kom uit de randstad' wat moet je dan met hem heb je 'n OV ofzo?' 

en 'De boerderij krijgt een spuitje zonder verdoving' 

Dit is te vinden op de cd met de briljante titel "Ze willen wel je hond aaien maar niet met je praten".

Dit nummer vind ik echt ontroerend. "Jongen gaat het leger in"

Ik hoop dat ze op Lowlands staat dit jaar! 

*I have eaten

the plums

that were in

the icebox

and which

you were probably

saving

for breakfast

Forgive me 

they were delicious

so sweet

and so cold