Fruit de mer

Mijn leidinggevende is weken bezig geweest mijn halfjaarcontract, dat 1 juli afloopt, verlengd te krijgen. Het gaat slecht met ons moederbedrijf en de directeur daar heeft besloten dat alle beslisingen rond contracten langs hem moeten gaan. In een normale wereld zou ik me geen zorgen hoeven maken over mijn contractverlenging: mijn baas had al gezegd dat hij me niet kwijt wil. Maar tijden zijn veranderd en hij moest lullen als brugman voor mij. Ondertussen heb ik om mij heen afscheid genomen van meerdere collega's. Sommigen kregen een week voor hun contract afliep te horen dat ze niet meer hoefden te komen. Ik begon hem serieus te knijpen.

In een optimistische bui zei ik tegen Peter-Bas 'als ik een contract voor onbepaalde tijd krijg, wil ik dat vieren met fruit de mer.' Ik had al gezien dat ze dat bij restaurant De Rechtbank op de kaart hebben staan. PB, die helemaal niet van schaal- en schelpdieren houdt: 'Ja hoor schatje, als je een vast contract krijgt, gaan we dat eten.' Hij ging er (net als ik overigens) vanuit dat hij die belofte niet zou hoeven inwilligen. Ik moest al lang blij zijn met opnieuw een tijdelijk contract.

Donderdag was de kogel door de kerk. Tot mijn grote vreugde en verbazing krijg ik een contract voor onbepaalde tijd. Dus... gisteren heb ik mij heerlijk decadent laten fetteren op de King Crab plateau. Ik heb onwijs gesmuld van de krab, oesters, langoustines, garnalen, mossels en kokkels. Flesje bubbels en witte wijn erbij besteld, chocolade toetje met een dessertwijntje, espresso na met een glaasje van mijn favoriete whiskey. We hebben het er echt van genomen. Zalig.

Smartlappenfestival

Voor mijn werk volg ik een cursus journalistiek. Ik ben nu al zo'n drie jaar redacteur, maar heb nooit een opleiding in die richting gevolgd. Ik vond het toch wel belangrijk wat meer bagage te hebben en daar was mijn baas het gelukkig mee eens, vandaar: cursus journalistiek.

Daar hoort wel veel huiswerk bij. Voor de komende les moesten we een sfeerverslag schrijven, een genre waar ik helemaal geen ervaring mee heb. De nadruk moet liggen op de sfeer en beleving van een bijeenkomst naar keuze. Ik ging voor het Smartlappenfestival. Zie hieronder het resultaat.

Bloed, zweet en tranen
Utrecht lalt mee tijdens Smartlappenfestival

Door Marieke Hoppenbrouwers
Langs de Oude Gracht overheerste vrijdagavond de hoempapa-beat. Zo’n veertig kroegen in de stad bieden dit weekend in het kader van het Smartlappenfestival een podium aan het Nederlandse levenslied.

Normaal gesproken klinkt in grand café Quignon housemuziek, nu staat het kleurrijk uitgedoste kwartet ‘Alle 13 jaanke’ op het podium. Twee ordinaire stadse meiden, zwaar opgemaakt en in legging richten zich tot de vrouwen in de kroeg. Ciska Sigaret kijkt verveeld voor zich uit terwijl ‘Je loog tegen mij’ wordt ingezet. Twee Brabantse muziekanten met hawaii-shirts en blonde pruiken proberen de show naar hun hand te zetten, maar de plat-sprekende meiden geven ze geen strobreed.

Het maakt allemaal deel uit van de act maar het publiek in de stampvolle kroeg gaat er nog niet in mee. Het vaste jonge vrijdagavondpubliek kijkt verdwaasd om zich heen. Een jongen maakt zich druk om de bondkraag van zijn jas waar bier overheen is gemorst. Mensen staan te dicht op elkaar gepakt. Tijd om ergens anders te gaan kijken.

Het trendy cafeetje Toque Toque barst ook uit zijn voegen. De muziek staat hard en het café heeft rondom ramen dus de rokers buiten kunnen het optreden van Sjarrel en Sjaan letterlijk volgen. Binnen is de sfeer gemoedelijk. Het publiek van dertigers is gekomen voor de levensliederen van het Utrechtse duo en zingt uit volle borst mee.

Sjarrel en Sjaan zingen de Nederlandse klassiekers mee met een geluidsband, maar daar zit niemand mee. Hazes, Bauer, Froger, Alberts, St. Claire, ze passeren allemaal de revue. Echte tranentrekkers zitten er echter nauwelijks bij. Sjarrrel wiegt vrolijk zijn heupen op de maat van ‘Maak me gek’.

Onderweg naar huis passeer ik de Quignon. Zeker de helft van het publiek dat er eerder stond, is ervandoor, maar het feest is nu pas echt losgebarsten. Nog even binnen kijken dan.

Alle 13 jaanke zet ‘Bloed, zweet en tranen’ van Hazes in. Het publiek buldert mee. De band maakt een uitstapje naar Engelstalig: ‘Are you kidding me?’ valt goed in de smaak. “Mag ik ook een Engels liedje zinge?” vraagt Ciska. “Met een daansje erbij.” Prompt wordt de vogeltjesdans ingezet.

Later wordt er nog wat promotiemateriaal uitgedeeld: bloemetjeszakdoeken met de bandnaam erop. Die zouden van pas moeten komen bij de tranentrekker ‘Dr. Bernard’. Met lange, maar toonvaste uithalen wordt het lied ten gehore gebracht. Bij deze melige versie wordt echter geen traan gelaten. Het Smartlappenfestival is levensliederen met een dikke knipoog.

Wereldgolf

Rene Quist, hoofdredacteur van de Bovagkrant, is een collega van me bij uitgeverij RAI Langfords. In zijn vrije tijd onderhoudt hij de website www.wereldgolf.nl die hij zelf heeft opgezet. Op deze site wil hij zoveel mogelijk verslagen verzamelen van golfbanen wereldwijd. In april heb ik er in Belek, Turkije, zes gespeeld dus ik dacht, ik help hem even. Ik heb een verslagje geschreven en fotootjes geleverd die nu op zijn site te zien zijn. Erg leuk om zo je hobby (golf) met je talent (schrijven, als ik dat van jullie in al mijn nederigheid een talent mag noemen) kunt combineren.
Sowieso leuk dat ik nu best een aantal collega's heb die ook golfen. Zo ben ik een tijdje geleden een keertje gaan golfen met collega's van RAI Amsterdam (waar ik eigenlijk nooit mee te maken heb) en een collega van RAI Langfords (Wim Baal, accountmanager van Autokompas) op Henry Chapel in Vlaanderen. Tering wat een moeilijke baan is dat! Had ik gezegd dat het weer echt K was? Maar het was wel ontzettend gezellig.
Anyway, jongens wanneer gaan we na werktijd een balletje slaan?

New Beginnings

It's normal for people to get sentimental around this time of year. You think back on the good times and not so good times of the past year and dream about the exciting stuff waiting for you in the year to come. Well, usually I don't remeniss like that at New Years Eve (just give me that bottle of champagne ;) ), but this year was different...

January 2 I started my new job as web editor for a Dutch website on the automotive industry, that's why. I'm working with an all male team of very professonial and driven journalists (of course they're driven, they're automotive journalists! Was that joke too cheesy? I stole it from Eddie Izzard). It's great to work with such enthousiastic people in a company supporting that atmosphere. Especially the last part was kind of new for me, but it's quite a relieve as you can imagine.

I'm working for Automotive Online four days of the week, and the rest of my time I'll be doing freelance work. I've been thinking about setting up my own little business for quite some time, and now I got the chance to try it out, I find it a bit scary. Especially the taxes and administration part, I'm just not good with figures. But I'm not planning on giving up, I want to really give this experiment a chance. Today I got my first freelance assignment. I'm very pleased with myself. It's about bioplastics, a topic I used to write a lot about for my last job, so this couldn't have been a better subject for me. Very exciting!

By the way, if you want to hire my freelance writing/editing services, leave a message. My expertise lies with cars, plastics, industrial design, cross media and web 2.0. Oh and bunnies of course.