Vorige week zijn we voor de tweede keer naar Belek in Turkije gegaan om te golfen. Vorig jaar deden we dat ook samen met de ouders van Peter-Bas en mijn ouders. Dit jaar konden mijn ouders helaas niet mee. Ze wilden wel heel graag, maar vanwege een heftige blessure die mijn vader aan zijn schouder heeft, hebben ze helaas moeten annuleren. Ze vonden het ontzettend balen, maar wij natuurlijk ook. We hebben het leuk gehad met zijn vieren, maar ik moest toch best vaak denken aan hoe geweldig het was geweest als mijn ouders erbij hadden kunnen zijn. Uit het filmpje kun je goed opmaken dat ze wel veel in onze gedachten zijn geweest.
Qua golfspel ging het erg goed. Marlise kon ver slaan met haar square driver (ook wel liefkozend melkbus, ciabatta of apparaat genoemd). Ik heb geen driver - dat heb ik wel erg gemist - maar de tweedehands houten 5 van mijn moeder hielp me uit de brand en was mijn beste vriend deze vakantie. Ik had duidelijk vooruitgang geboekt ten opzichte van vorig jaar. Zelfs het contrast met een week ervoor was groot. Ik had toen een golfweekend van mijn werk, we liepen 18 holes op het belachelijk moeilijke Henry Chapel, waarbij ik nauwelijks een bal raak heb geslagen. Ik wijd het eraan dat ik vlak daarvoor nog les heb gehad en toen nieuwe aanwijzingen heb gekregen van mijn pro. Ik had precies die 18 holes nodig om ze me eigen te maken, waardoor het daarna zoveel beter ging. Hopen dat ik dat vast kan houden.
Peter-Bas heeft geweldig goed gespeeld in Turkije. Hij had een dag zelfs op handicap 28 gespeeld. Die gaat dus binnenkort qualifying doen. Thom (handicap 28,7) was een kei zoals altijd. Hij heeft wat chips gemaakt om akelig van te worden.
Kortom, het was een leuk weekje en we zijn weer naar huis gegaan met het voornemen toch wat vaker te gaan spelen. Als er liefhebbers zijn, laat het maar weten! De dagen worden langer en warmer...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten